Kwartał IX to obszar historycznego bloku zabudowy o powierzchni ponad 11. 000 m2, który do 1945 r. znajdował się w centralnej części stargardzkiego Starego Miasta, pomiędzy dawnymi ulicami: Holzmarkt (dziś nieoficjalnie nazywana Targiem Drzewnym), Rade (dziś Grodzka), Johannis (dziś Bolesława Chrobrego) i Große Mühlen (dziś Kazimierza Wielkiego). Po przejęciu miasta w marcu 1945 r. przez wojska radzieckie obszar historycznego serca Stargardu uległ planowej zagładzie. Po kilku latach spalone kamienice zostały rozebrane a pozostały po nich teren wyrównano.
Dopiero w połowie lat 90. XX w. pojawiła się pierwszy raz na tym obszarze możliwość obserwacji archeologicznej, ale ograniczonej jedynie do drobnych wykopów instalacyjnych i budowlanych. W 2006 r. zaplanowano z wyprzedzeniem prace wykopaliskowe, które miały objąć swym zasięgiem całą powierzchnię historycznego kwartału IX. Przeprowadzono je w okresie od listopada 2007 do grudnia 2008 r. W efekcie badań zadokumentowano liczne ślady działalności ludzkiej począwszy od około 700-500 lat p.n.e. do zniszczeń poczynionych w 1945 r. i latach następnych. To właśnie pozostałości najstarszego osadnictwa stały się kanwą pierwszej części piątego tomu „Archeologii Stargardu”, która składa się z trzech rozdziałów. W pierwszym została omówiona sytuacja stratygraficzno-przestrzenna najstarszych śladów bytności człowieka na badanym obszarze. W kolejnych zaprezentowano pojedynczy przedmiot związany ze społeczeństwem okresu neolitu oraz kilka obiektów osadniczych z licznym inwentarzem ceramicznym należących do ludności kultury łużyckiej. Następnie ślady osadnicze z okresu 2 połowy XI – 1 połowy XII w., dla których przeprowadzono analizę ceramiki i zwierzęcych szczątków kostnych. Ponadto opracowano pochodzące z tego samego czasu pozostałości cmentarzyska szkieletowego, a kości poddano badaniom antropologicznym i molekularnym.
