Niedawno nakładem Muzeum Archeologiczno-Historycznego w Stargardzie ukazały się IV i V tom archeologii Stargardu pod redakcją dr hab. Marcina Majewskiego, prof. US.
Tom IV nosi tytuł Wojna trzydziestoletnia. Pożar miasta w dniu 7 października 1635 r. Publikacja składa się z trzech rozdziałów. Zostały zaprezentowane w nich opracowania historyczne poświęcone przebiegowi działań wojny trzydziestoletniej na Pomorzu i w samym mieście nad Iną oraz pożarowi, który wybuchł 7 października 1635 r. Opracowano kompleksowo wszystkie źródła archeologiczne wykorzystując wyniki analiz metaloznawczych oraz zaprezentowano wyniki analizy petrograficznej fragmentów ceramiki ceglasto-siwej porównując ją z przykładami pochodzącymi z innych pomorskich ośrodków miejskich.
Tom V pod tytułem Badania kwartału IX. Najstarsze ślady osadnictwa, jest omówieniem rezultatów badań kwartału IX, który stanowi obszar historycznego bloku zabudowy o powierzchni ponad 11. 000 m2. Do 1945 r. znajdował się on w centralnej części stargardzkiego Starego Miasta, pomiędzy dawnymi ulicami: Holzmarkt (dziś nieoficjalnie nazywana Targiem Drzewnym), Rade (dziś Grodzka), Johannis (dziś Bolesława Chrobrego) i Große Mühlen (dziś Kazimierza Wielkiego). Po przejęciu miasta w marcu 1945 r. przez wojska radzieckie obszar historycznego serca Stargardu uległ planowej zagładzie. Po kilku latach spalone kamienice zostały rozebrane a pozostały po nich teren wyrównano. W efekcie badań zadokumentowano liczne ślady działalności ludzkiej począwszy od około 700-500 lat p.n.e. do zniszczeń poczynionych w 1945 r. i latach następnych. To właśnie pozostałości najstarszego osadnictwa stały się kanwą pierwszej części piątego tomu „Archeologii Stargardu”.
Więcej o tych publikacjach możesz dowiedzieć się klikając poniżej na:
Archeologia Stargardu, Tom V,1
