Tomasz J. Chmielewski, Agata Hałuszko, Maksym Mackiewicz, Igor Pieńkos, Agata Sady-Bugajska, Elena Starkova and Katarzyna Ślusarska, Einmal ist keinmal. Peculiar burial practices of prehistoric communities settling the Lublin-Volhynia Upland in the Early Iron Age, „Praehistorische Zeitscrift” Pre-published 16 September, 2021.

Einmal ist keinmal. Peculiar burial practices of prehistoric communities settling the Lublin-Volhynia Upland in the Early Iron Age, „Praehistorische Zeitsc rift” Pre-published 16 September, 2021

Abstract
The study addresses remains of two peculiar graves unearthed at the site Mikulin 9 in the Dobużek Scarp (Pol. Skarpa Dobużańska) area in Western Volhynia. Unique character of the burials under consideration consists in the peculiarity of funeral ritual performed, scenario of which was basically divided into two acts of burning of the deceased – once on cremation pyres, and then in the eventual places of their interment (grave pits).

Both the graves under consideration as well as analogical finds from the western part of the Lublin-Volhynian Upland and its northern foreland can be connected with an impact form the Pontic area and dated back to the Early Scythian Period. Historically, their presence is commonly considered as a result of westward migrations of forest-steppe people form the area of nowadays Ukraine triggered by the appearance of Indo-Iranian Scythian tribes.

In the case of the presented burials no less significant from the peculiar eastern burial rite performed seem their localization. When discussing the Dobużek Scarp area as a destiny point of one of such migrations, clearly Pontic character of the escarpment’s physiography should be taken into consideration. The local conditions of the already unsettled loess paha of Dobużek escarpment must have peculiarly attracted pastoral communities arriving from the east.

Moreover, the graves were placed in a very exposed point within the preexisting prehistoric landscape, to wit – they were dug into today non-existent but then dominating the area long barrows of the Funnel Beaker Culture. It seems likely that by the act of burying their kinsman into the exposed Eneolithic mounds the incomers tried to create an ancestral tie with the area and thereby justify their presence “here and now”.

Keywords: Western Volhynian Upland; Sokal Ridge; Dobużek Scarp Microregion; Early Iron Age; Early Scythian Period; burial rite; cremation practices

Abstrakt
Studium dotyczy pozostałości dwóch grobów odkrytych na stanowisku Mikulin 9 w rejonie Skarpy Dobużańskiej na Wyżynie Zachodniowołyńskiej. Szczególny charakter dyskutowanych pochówków polega na nietypowości rytuału pogrzebowego, scenariusz którego składał się zasadniczo z dwóch aktów ciałopalenia – pierwszego na stosie kremacyjnym, a kolejnego w miejscu ostatecznego pochowania (jamie grobowej).

Oba te groby, jak również analogiczne znaleziska z zachodniej części Wyżyny Lubelsko-Wołyńskiej oraz jej przedpola, mogą być łączone z wpływami ze strefy pontyjskiej I datowane na okres wczesnoscytyjski. Z historycznego punktu widzenia obecność takich pochówków jest powszechnie traktowana jako rezultat skierowanych na zachód migracji ludów koczowniczych z leśno-stepowego obszaru dzisiejszej Ukrainy spowodowanych pojawieniem się indo-irańskich plemion scytyjskich.

W przypadku prezentowanych tu pochówków nie mniej znacząca od szczególnego wschodniego rytu pogrzebowego jest ich lokalizacja. Dyskutując rejon Skarpy Dobużańskiej jako docelowego punktu jednej z takich migracji, należy wziąć pod uwagę wybitnie pontyjski charakter lokalnych warunków fizjograficznych. Te warunki naturalne panujące na niezasiedlonej już wówczas przylegającej do Skarpy lessowej gredzie musiały w sposób szczególny przyciągać pasterskie wspólnoty przybywające ze wschodu.

Co więcej, groby te zostały umiejscowione w wybitnie eksponowanym punkcie zastanego prehistorycznego krajobrazu, a mianowicie zostały one wkopane w nieistniejące już dziś nasypy długich grobowców kultury pucharów lejkowatych. Wydaje się prawdopodobne, że przez akt pochowania w swoich krewnych w kurhanach przybysze próbowali stworzyć mityczną więź z przodkami zamieszkującymi ten region, tym samym uzasadniając swoje prawo do bycia “tu i teraz”.

Słowa kluczowe: Wyżyna Zachodniowołyńska; Grzęda Sokalska; mikroregion Skarpy Dobużańskiej; wczesny okres epoki żelaza; Okres wczesnoscytyjski; obrządek pogrzebowy; praktyki kremacyjne

DOI: https://doi.org/10.1515/pz-2021-2042

Link: https://www.degruyter.com/document/doi/10.1515/pz-2021-2042/html