Archeologia Stargardu, tom IV: Wojna trzydziestoletnia. Pożar miasta w dniu 7 października 1635 r., pod redakcją Marcina Majewskiego. Bogucki Wydawnictwo Naukowe. Poznań-Stargard, 2019.

W latach 2003 i 2008 odkryto relikty dwóch budynków zniszczonych w czasie wielkiego pożaru Stargardu, który wybuchł 7 października 1635 r. Jednym z nich są relikty piwnicy domu frontowego lub oficyny. Drugim natomiast są pozostałości piwnicy czatowni usytuowanej w ciągu miejskich murów obronnych. Odległość pomiędzy odkrytymi śladami pogorzeliska wyniosła zaledwie sto metrów. Z obu przestrzeni pozyskano liczny i precyzyjnie datowany materiał. Dotychczas ten jeden z najtragiczniejszych pożarów w historii miasta znany był jedynie z przekazów historycznych. Wyniki powyższych prac stały się kanwą niniejszej książki, która stanowi czwarty tom serii „Archeologia Stargardu”.

Opracowanie i wydanie wyników badań było możliwe dzięki otrzymanemu dofinansowaniu w ramach programu Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego „Ochrona zabytków archeologicznych” i środków, które przeznaczyła na to zadanie Gmina Miasto Stargard.

Publikacja składa się z trzech rozdziałów. Zostały zaprezentowane w nich opracowania historyczne poświęcone przebiegowi działań wojny trzydziestoletniej na Pomorzu i w samym mieście nad Iną oraz pożarowi, który wybuchł 7 października 1635 r. Opracowano kompleksowo wszystkie źródła archeologiczne wykorzystując wyniki analiz metaloznawczych oraz zaprezentowano wyniki analizy petrograficznej fragmentów ceramiki ceglasto-siwej porównując ją z przykładami pochodzącymi z innych pomorskich ośrodków miejskich.